Kiedy mniej więcej 40 lat temu Tata zaprowadził mnie na trybuny hokejowe Cracovii, to od przestąpienia progu blaszaka wiedziałem, że to jedno z moich ukochanych miejsc na ziemi. Przez te lata przeżywałem wiele lepszych i gorszych chwil, pamiętam artykuły w nieodżałowanym Tempie, że to już koniec hokeja w Cracovii, które ze łzami w oczach czytałem w drodze do liceum – tylko po to, żeby się przekonać po paru dniach, że ofiarność kibiców uratowała sekcję po raz kolejny.

Sam też uczestniczyłem w odbudowie hokeja, kiedy to z początkiem XXI wieku wydawało się, że już nie ma żadnej nadziei, a zawodnicy szykowali się do rzucenia wszystkiego w diabły w obliczu katastrofy organizacyjno-finansowej. To wtedy powstał i został wydany na łamach czasopisma klubowego Pasy alarmujący artykuł „O Cracovii, która nie chciała hokeja” .

Któż wtedy w 2002 roku, kiedy wielu zasłużonych zawodników Cracovii toczyło zażartą dyskusję, czy nie zakończyć przygody z hokejem, mógł wiedzieć, że niespełna 4 lata później na tym samym blaszanym, obskurnym lodowisku odbędzie się koronowanie Cracovii na mistrza Polski?

Czy ten tekst miał na to wpływ? Myślę, że poniekąd tak – bo otworzył oczy kibicom Cracovii zapatrzonym w dynamiczną odbudowę sekcji piłkarskiej, że druga równie ważna noga Cracovii też wymaga uwagi.

Teraz, prawie ćwierć wieku później, ten tytuł nabiera aktualności. Po latach rządów śp. Janusza Filipiaka, który hokej kochał szczerze i wbrew wszelkim przeciwnościom pozwalał mu na odnoszenie kolejnych sukcesów, z Pucharem Kontynentalnym na czele, hokej w Cracovii znów stanął na rozdrożu.

Nie będę tu obwiniał obecnego prezesa Mateusza Dróżdża – jedynym zarzutem wobec niego może być polityka informacyjna i zwodzenie kibiców planem 3-letnim, który nie był w żaden sposób realizowany. Kiedy pomyślę o tym, kto w zaciszu gabinetów powoli podcina ostatnie gałęzie pod 100-letnią sekcją, to widzę bardziej mocodawców Dróżdża – ludzi z Comarchu, którzy próbują w białych rękawiczkach zlikwidować ten piękny sport w Krakowie.

Czy mam pretensje do Comarchu, że nie chce finansować działalności hokeja? Co to, to nie. Comarch to prywatna firma i mogą robić ze swoimi pieniędzmi, co chcą. I jeśli nie widzą wartości w kontynuowaniu dzieła swojego założyciela – z bólem serca to przyjmuję...

ALE

Comarch nie tylko rezygnuje ze wsparcia hokeja, ale również sabotuje jego przyszłość!

Szybkie wprowadzenie:

• Comarch wyprowadził hokej ze spółki KS Cracovia SA do nowej spółki Cracovia Hokej, która „działa” od 1 kwietnia (data wydaje się ponurym żartem).
• W duchu twierdzenia, że lodowisko jest nierentowne, Comarch postanowił przekazać je miastu (wypowiadając umowę, która obowiązuje jeszcze 9 lat), jednocześnie deklarując, że zapłaci za jeden rok użytkowania obiektu przez spółkę hokejową (czyli ok. 1 miliona złotych).
• Ten ruch jest kompletnie niezrozumiały – ta kwota, którą Comarch chce przekazać na wynajem lodowiska, z powodzeniem wystarczyłaby na pokrycie straty wynikającej z użytkowania obiektu przez spółkę. Nie ma racjonalnego argumentu za przekazaniem lodowiska do miasta, chyba że jest coś, o czym opinia publiczna nie wie.
• Poza tym Comarch zadeklarował 2 miliony złotych na działalność sekcji w przyszłym sezonie (poza powyższą kwotą na lodowisko).
• Potem Comarch nie będzie już finansował sekcji, a władze nowej spółki (których jeszcze nie ma) mają znaleźć inne źródło finansowania.
• Jednocześnie rozwiązano kontrakty, dyrektor sekcji hokejowej odszedł, a jak wieść niesie – ludzie hokeja zostali usunięci z biur na stadionie.
• W dniu pisania tego tekstu – 15 kwietnia – po ponad dwóch tygodniach działalności spółki nie widać żadnych konkretnych działań.

Plan przekazania obiektu, którego operatorem na mocy umowy z miastem jeszcze przez 9 lat jest Cracovia, do miasta nie tylko nie ma sensu ekonomicznego – jest również krokiem, który prowadzi do likwidacji hokeja w Krakowie.

Cracovia jest klubem prywatnym, dlatego kluczowym dla jej bytu jest kontrolowanie lodowiska, bo w innym przypadku przechodzi na system wynajmowania godzin, co po pierwsze powoduje znaczne koszty, po drugie zaś prowadzi do sytuacji znanej w Krakowie w czasach słusznie minionych (przed rokiem 2004), kiedy to mrożenie lodowiska zależało od MOSiR-u – co prowadziło niejednokrotnie do sytuacji, gdy drużyna musiała do połowy września rezydować w Sosnowcu albo w Nowym Targu, gdzie mogła mieć dostęp do lodu. Sprawne zarządzanie lodowiskiem wymaga oczywiście nakładu pracy, ale też można być pewnym, że pozwoli na zbilansowanie kosztów jego działalności, a może nawet na wyjście na lekkim plusie.

Jeśli Comarch liczy na sprzedaż, przejęcie przez inny podmiot spółki hokejowej – a na to liczy deklarując jej finansowanie jedynie przez rok – to czemu wydatnie obniża atrakcyjność tejże spółki, likwidując jeden z jej nielicznych atutów, czyli bycie operatorem lodowiska?

Czy nie wystarczy Comarchowi, tudzież jego suwerenowi CVC, fakt, że znalezienie sponsora na hokej jest zadaniem samym w sobie bardzo trudnym, że jeszcze chcą to utrudnić? Jaki jest cel Comarchu/CVC w przekazywaniu lodowiska do miasta? I tak chcą zapłacić miastu milion za jego wynajem w przyszłym sezonie – to czy nie lepiej dopłacić do jego utrzymania i dać spółce hokejowej i jej władzom okazję do wykazania się gospodarnością i ułatwieniu startu w nową, bezcomarchową rzeczywistość?

Cracovia to jeden z najbardziej utytułowanych klubów w historii polskiego hokeja. Hokejowa Cracovia to nie tylko seniorzy – to około 200 dzieciaków trenujących w Akademii, to sekcja kobiet – to wszystko CVC, Comarch i KS Cracovia SA chcą teraz zniszczyć. To praca wielu pokoleń ludzi, którzy walczyli o ten klub i o tę sekcję.

Cracovia zawsze opierała się na wielu sekcjach, ale dwie – piłkarska i hokejowa – są fundamentem naszej tożsamości i nie wybaczymy nikomu, kto przyłoży rękę do likwidacji jednej z nich.

Marcin Karwiński “Karvin”

• Marcin Karwiński  – od trzech pokoleń kibic Cracovii, pasjonat hokeja i piłki, doktor nauk o zarządzaniu, w pracy badawczej łączy pasję do sportu z działalnością zawodową zajmując się zarządzaniem sportem. W przeszłości redaktor czasopisma „Pasy” i redaktor naczelny czasopisma „Tylko Cracovia”, były członek zarządu KS Cracovia i Koła Sympatyków Cracovii. Na Pasach od najmłodszych lat, zawsze uważał i uważa, że fundament Cracovii to dwie nogi – piłka nożna i hokej.